Խաչվերացը մեր ժողովրդի ամենասիրելի տոներից է, չնայած ժողովուրդն այն կապում է մահացածների հետ։ Ի դեպ, եկեղեցական այդ տոնակատարությունը ժողովուրդն անվանում է Սբխեչ, այսինքն` Սուրբ խաչի տոնի պարզեցված արտահայտությունը։
Պողոս առաքյալը կորնթացիներին ուղղված նամակում ասում է. «Խաչի քարոզությունը կորստյան մատնվածների համար հիմարություն է, իսկ մեզ` փրկվածներիս համար, Աստծո զորություն և իմաստություն»։
Դժբախտաբար, այսօրվա կյանքում երազների հանդեպ ճիշտ ըմբռնում չկա, քանի որ ժողովրդի մեծ մասը փորձում է դրանց մեջ ինչ-ինչ նշաններ տեսնել. պատմում են միմյանց, մեկնաբանում, օգտվում երազահաններից և ընկնում մեծ մոլորության մեջ:
Կաթոլիկ եկեղեցին իր բազմադարյա արգելքներով ու ինկվիզիցիայի արյունոտ տեռորով անձնավորում էր «ծնողի կերպարը», որին և պատկանում էր իշխանության մենաշնորհը` «գաղտնիքը» պահելու պատրվակով։ Եվ պահպանում էր «գաղտնիքը» սեփական իշխանությունն ամրացնելու նպատակով։
Էս մեր խեղճ ազգը ոչ միայն աղանդակալել է, այլև մոլորվել ու անմտացել, ինչ դիվահար ու մոլորյալ բախտագուշակների, պառավական ու տգետ հեքիմների, ճակատագրապաշտների դուռը ասես չի գնում, միայն թե օգնություն գտնի։
Առակագրի խոսքի համաձայն` երիտասարդությունն այն տարիքն է, երբ մարդը հույժ ընդունակ է ուրախության, քանի որ ո՛չ երեխայի նման անկատար է, ո՛չ էլ ծերի նման ուժասպառ:
Ադրբեջանի ԱԳՆ խոսնակ Այխան Հաջիզադեն նախօրեին հայտարարել է, որ Ղազախի շրջանի երեք գյուղերի և Նախիջևանի Քարքի գյուղի վերադարձը մշտապես եղել է Բաքվի գերակա խնդիրներից մեկը։
Նրա խոսքով՝ այդ հարցը պետք է լուծվի սահմանազատման հանձնաժողովների շրջանակում...